مهدی نیکبخت - کارشناس ارشد جغرافیا

این پژوهش بر آن است که رابطه دو سیستم بهره برداری آب از چاه و قنات را با متغیر منابع زیستی به ویژه پایداری منابع آب بررسی و مزایا و معایب هر کدام از دو سیستم را آشکار و راه حل ابتدایی ارائه دهد. شناخت بهتر از ظرفیت های محیط طبیعی و شیوه استفاده انسان از ایت ذخایر و منابع در هر منطقه ای جهت برنامه ریزی و پیشرفت اقتصادی - اجتماعی یا توسعه پایدار ضرورت دارد. فرضیه ما در این پژوهش عبارت است از اینکه: سیستم بهره برداری آب از چاه های عمیق و نیمه عمیق نسبت به قنات سازگاری کمتری با محیط زیست و در نتیجه توسعه پایدار دارد. روش تجقیق توصیفی تحلیلی با استفاده از روش های آماری همبستگی است در جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای آماری و میدانی بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که اگرچه بهره برداری آب با استفاده از چاه های عمیق در کوتاه مدت سود بشتری دارد اما به لحاظ زیست محیطی نسبت به قنات آثار سوء بیشتری در پی خواهد داشت.

قنات، چاه، محیط زیست، توسعه پایدار، گناباد