استفاده از روش های زمین آماری برای تحلیل خطر و مدیریت بحران زلزله در تهران

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 898

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

INDM06_261

تاریخ نمایه سازی: 17 اسفند 1393

چکیده مقاله:

روش واریوگرافی یک رهیافت آماری معتبر برای ارزیابی اطلاعات لرزه خیزی کشور است که با تاکید بر نتایج سنجش های دستگاهی و شواهد موضوعی، راهبرد مدیریت کلان شهر تهران را در مواقع بحرانی بهبود بخشیده و تصمیماتمبتنی بر روش های دانش پایه اتخاذ می گردند. گسل های لرزه ای شمال و جنوب تهران، تهدیدی جدی با شاخص خطرپذیری بالا هستند که برای بررسی رفتار لرزه ای آنها، تعدادی از ایستگاه های تخصصی با قابلیت ثبت کنش هایلرزه ای و بررسی علایم پیش نشانگری زلزله (شامل سنجش بزرگا، شدت امواج لرزه ای، تعییر امواج الکترومغناطیسی و مطالعه تنش حاصل از تغییر سرعت امواج مکانیکی) راه اندازی شده اند. این تحقیق با تاکید بر زمین لرزه آذرماه ١٣٩٣ گرمسار و افزایش پتانسیل لرزه ای نواحی پاکدشت و جنوب تهران، روش نوینی را بر اساس اصول تحلیل های زمینآماری پایه گذاری نموده که در آن با بهره گیری از خواص نمودارهای واریوگرافی، شاخص خطرپذیری هر ناحیه در فاصله معینی از شعاع اثر زمین لرزه های تاریخی، بررسی و شرایط بحرانی متناسب با هر ناحیه بر اساس نوع پیشنشانگرها و ارزیابی صحت وسقم داده ها استنتاج می گردد. بدین ترتیب روش های زمین آماری، تحلیل خطر زلزله های تهران را در فاصله اطمینان قابل قبول به عمل آورده و تصمیمات حوزه مدیریت بحران را تسهیل می نماید. سازوکار این فرآیند با محاسبه ضریب همبستگی متغیرهای ژئوفیزیکی آغاز می گردد تا با استفاده از الگوهای واریوگرافی، تغییر پراشمولفه های زمین مرجع برای مقادیر آستانه و بی هنجاری محاسبه گردد. در این رهیافت، مقادیر کوچکتر از حدود آستانه، متاثر از برد متغیرهای ناحیه ای بوده که با افراز روابط زمین آماری، موجب افزایش پیوستگی داده ها می گردد.قلمرو متغیرهای ناحیه ای از شرایط لازم برای دستیابی به نقشه پیش نشانگری و تصمیم گیری در شرایط بحرانی برخوردار است. لذا مدیریت مبتنی بر روش های زمین آماری با تحلیل واریوگرافی کمیت ها در ارتباط بوده و نتایج مطلوبی را در مقابله با بلایای طبیعی به دست می دهد. به عبارت دیگر، مدیریت بحران کلان شهر تهران نیازمندبازنگری در روش های تحلیل مکانی و استفاده از آماره های نوین است تا در مواقع اضطرار، مانع از پیش داوری شتابزده گردیده و خطای اریبی مترتب بر مراحل تصمیم گیری را کاهش دهد.

نویسندگان

سیدرضا مهرنیا

دانشیار گروه زمین شناسی، دانشگاه پیام نور