ایوب سعیداوی - رئیس سیاستگذاری و برنامه ریزی اداره کل ورزش وزارت نفت ، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی
سیامک برادران - استادیار گروه مدیریت اجرایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند

با وجودآنکه کشور ایران تاکنون با وقوع بلایا و بحرانهای طبیعی و غیرطبیعی بسیاری مواجه بوده است و برنامه های فراوانی نیز درارتباط با مقوله مدیریت بحران در کشور اجرا و تجربه شده است، اما شواهد موجود در زمینه عملکرد نهادهای مختلف در شرایطوقوع بحران، حکایت از آن دارند که این نهادها قادر نبوده اند تا از این تجارب در جهت رفع کاستیها و بهبود عملکرد خود در مدیریت بحرانهای مختلف،استفاده موثر را به عمل آورند، به گونه ای که بسیاری از مسائل مربوط به این مقوله حیاتی و حساس کماکان لاینحل باقی مانده اند. فقدان وحدت رویه، وجود ناهماهنگیهای فراوان و نامشخص بودن دقیق جایگاه نهادهای مختلف درشرایط وقوع بحران،عدم تبعیت کامل از رویه های بین المللی و از برنامه های ازپیش تعیین شده موردتوافق و به جای آنها اجرای برنامه های سلیقه ای و در بسیاری موارد غیراستاندارد،تداوم غاففلگیرشدن در برابر بحرانها،قائل نبودن تفکیک برای بحرانهایی که باید به صورتی تخصصی و با دخالت نیروهای خاص در صنایع مدیریت گردند ،تسویه حسابهای سیاسی و دخالتهای نابجاو گاهیضربه زننده توسط برخی ارگانها، مقامات کشوری ولشکری و نهادهای مردمی و مانند آنها باعث ایجاد اختلال و بی نظمی در روند مدیریت بحرانها و طولانی شدن آن خواهند شد که این امر تبعاتی همچون گسترش ابعاد بحرانها و تحمیل هزینه های مادی ومعنوی فراوان به کشور را به دنبال خواهد داشت. انجام اقداماتی همچون تشکیل سازمان مدیریت بحران کشور و همچنین تشکیل شورای هماهنگی مدیریت بحران و تدوین اسناد بالادستی در این زمینه،گرچه اقداماتی قابل توجه در راستای ایجاد وحدت رویه و انسجام در اقدامات مدیریت بحران به شمار می آیند،اما این اقدامات نیز توفیق زیادی در حل مسائل مرتبط با مقوله مدیریت بحران نداشته اند. ریشه عدم دستیابی به نتایج موردانتظار در مقوله مدیریت بحران را شاید بتوان در عدم ایجاد مکانیزمی دائمی و ادامه دار مبتنی برمسیرهای بین المللی،در فرایندهای کاری سازمانهای سراسر کشور،به منظور وارد کردن موضوعات و الزامات مبتلابه مدیریت بحران در برنامه های روزانه و روتین سازمانها و درگیرنمودن مستمر کارکنان و سایر افراد جامعه با موضوعات مذکور جستجو نمود. تحقیق حاضر که به صورت کیفی و بااستفاده از روش نظریه برخاسته از داده Grounded Theoryبه انجام رسیده است،به دنبال آن است که قابلیتهای سیستم مدیریت تداوم کسب و کار مبتنی بر سیستم مدیریتHSE را در ایجاد نگرش مشترک و وحدت رویه در تدوین وپیاده سازی برنامه های ملی و بین المللی واکنش به شرایط اضطراری و مدیریت بحران تبیین نماید.

مدیریت بحران، سیستم مدیریتHSE ، سیستم مدیریت تداوم کسب و کار، بازگشت پذیری کسب و کار