تحلیل تفاوت میزان آمادگی ذهنی- نگرشی خانوارهای شهر اردکان (یزد) در برابر زلزله

همه ساله مخاطرات طبیعی باعث ایجاد زیان های جانی و مالی زیادی در شهرها و مناطق مختلف ایران و جهان می شوند. آنچه که مسلم است این است که مخاطرات فی نفسه زیان بار نیستند بلکه وقوع آنها در جوامعی که آماده نیستند و آسیب پذیرند باعث زیان و خسارت می شود. بنابراین ایجاد آمادگی در جامعه در برابر بحران های طبیعی بخصوص در ایران و شهرهای مختلف آن لازم و ضروری است. هدف این پژوهش تحلیل وضعیت میزان آمادگی ذهنی- نگرشی خانوارهای شهر اردکان در برابر زلزله است. در این راستا، مطابق مبانی نظری و پیشینه تحقیق، دو فرضیه ارائه شد. در این پژوهش برای آزمون فرضیه ها از روش تحقیق کمی از نوع رابطه ای و رویکرد پیمایشی استفاده شد. مفهوم میزان آمادگی ذهنی- نگرشی نیز از طریق 3 شاخص و 18 معرف، از طریق روش های SAW و AHP تعریف عملیاتی شد. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه خانوار جمع آوری گردید. حجم نمونه از طریق روش کوکران و معادل 393 خانوار تعیین شد و با روش های نمونه گیری خوشه ای و سیستماتیک انتخاب شدند. نتایج نشان داد میزان آمادگی ذهنی- نگرشی خانوارهای محلات مختلف در سطح پایینی قرار دارد و تفاوت معناداری بین آن ها وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که میزان آمادگی ذهنی- نگرشی با متغیرهای سن، سطح تحصیلات، شغل، درآمد و پایگاه اقتصادی- اجتماعی رابطه معناداری دارد. نتیجه اینکه هر چند میزان آمادگی ذهنی- نگرشی دارای ساختی اجتماعی است اما هنوز فرهنگ زندگی با ریسک حتی در اقشار متوسط و بالا نیز شکل نگرفته است که بیانگر وضعیت نامناسبی است.

کلیدواژه ها:

شهر اردکان ، زلزله ، خانوارها ، آمادگی ذهنی- نگرشی ، وضعیت اقتصادی- اجتماعی