حمیدرضا صارمی - استادیار دانشگاه تربیت مدرس تهران
محمد ظاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری پردیس علوم و تحقیقات بروجرد

با وجود پیشرفت علوم و دانش مهندسی و تکنولوژی های نوین ، شاهد آن هستیم که هیچکدام نتوانسته است در بالا بردن کیفیت فضاها و ارزشهای معماری متناسب با نیاز های انسان متمدن کمک شایانی کند؛ آنچنانکه که فضاهای معماریامروزی به فضاهایی بی روح و فاقد معنا تبدیل شده و کیفیات یکنواختی دارند. همچنین تکنولوژی نوین ساخت باعث شده، بر خلاف تفاوتهای مذهبی، تاریخی، اقلیمی، بومی در مناطق مختلف، بناها درنقاط مختلف کشور یکسان شده و شاهد تفاوت محسوسی با توجه به شرایط فرهنگی و اقلیمی نمی باشیم. این امر، موجب بی ارزش شدن کیفیت فضاها گشته و باعث شده، فضاها متناسب با نیازهای روحی و روانی کاربران نباشند و کیفیت فضاها ازبین برود؛ در صورتی که با بررسی مسکن سنتی ایرانی که بر اساس تکنولوژی بومی شکل گرفته است به این موضوع پیمیبریم که میتوان با استفاده از دستاورد های تجربی بومی در تمامی فضاهای معماری، کیفیتهای متفاوتی را بسته به کاربرد آن فضا بوجود آورد. یکی از راههای دستیابی به این کیفیتهای فراموش شده، الگو برداری و رجوع به تکنیکها و تجربیات ساخت است که باتوجه به اقلیم ، مصالح و همچنین تاثیر آنها و ترکیب مناسب اجزاء بتوان به سمت کیفیت مطلوب در خانه های امروزی رسید. این کیفیات در فضاهای معماری ایرانی تجلی پیدا کرده است که در صورت توجه به آن میتوان در طراحی مسکن امروز از آن استفاده کرد. بدین منظور در این مقاله که با روش علمی و تطبیقی تدوین شده است به مطالعه اکتشافی نسبت به موضوع اصلی؛ فرهنگ بومی و به تکنولوژی و معماری بومی پرداخته و در ادامه امکان توسعه و به روزآوری تکنولوژیهای بومی و تأثیر آن بر فضا مورد بررسی قرار میگردید.

تکنولوژی ، بومی ، فرهنگ ، فضا ، معماری