تعیین اثرات مکانیکی و هیدرولوژیکی گیاهان کنار رودخانه بر پایداری کناره رودخانه (مطالعه موردی: رودخانه حنا)

در این مقاله اثر پوشش گیاهی به وسیله ارتباط آن با پایداری خاک کناره بررسی شده است. استفاده از روش بیولوژیکی بصورت استقرار پوشش گیاهی روشی مناسب برای مبارزه با فرسایش می باشد. فرسایش کناری رودخانه ای از اشکال فرسایش آبی میباشد و از اثرات نامطلوب آن می توان به افزایش گل آلودگی آبها، تخریب اراضی حاشیه رودخانه ها، مشکلات ناشی از رسوبات حاصل از آن در پایین دست اشاره نمود. از طرفی میتوان فرسایش کناری رودخانه ای را با استفاده از روشهایبیولوژیکی و مکانیکی با شناسایی نقاط حساس کاهش داد. در این تحقیق مقعطی از روخانه حنا به طول 10 کیلومتر به منظور بررسی تاثیر استقرار پوشش گیاهی بر فرسایش کناری رودخانه ای مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور گونه درختی بید و یک گونه علفی(گراس) انتخاب و به بررسی تاثیر ریشه ها بر پایداری کناره ها پرداخته شد. نتایج نشان داد که ریشه درخت بید قدرت خاک را تا 3 تا 8 کیلو پاسکال و ریشه گراس ها به طور مشارکتی قدرت خاک را تا 6 تا 18 کلیو پاسکال افزایش میدهد. همچنین اثرات مکانیکی پوشش درختی فاکتور FS را از 32 تا 49 درصد و اثرات مکانیکی گراس ها فاکتور FS را از 10 تا 15 درصد (با توجه به شرایط منطقه) افزایش می دهد. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر ریشه های درختی و علفی بر فرسایش کنار رودخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

پوشش گیاهی ، فرسایش کنار رودخانه ای ، رودخانه حنا