سمیه کرمانشاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
کامران داوری - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
سید مجید هاشمی نیا - مربی گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
حسین انصاری - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

امروزه یکی از قدرتمندترین ابزار تصمیم یار (DSS) در مدیریت جامع منابع آب مدل WEAP است که تلاش میکند همزمان به هیدرولوژی حوضه آبریز و مدیریت تخصیص آب موجود میان تقاضاهای مختلف در سطح حوضه بپردازد. در این مطالعه وضعیت منابع آب و تقاضاهای آبیاری محدوده مطالعاتی نیشابور توسط مدل WEAP مورد بررسی قرار گرفت. واسنجی مدل برای یک دوره 6 ساله و اعتبارسنجی آن برای یک دوره 4 ساله انجام شد و سپس برای یک دوره 20 ساله اجرا گردید. برای بررسی تأثیر تغییرات راندمان آبیاری بر منابع آب سطحی و زیرزمینی منطقه، سناریوهای متعددی تدوین، اجرا و مورد تحلیل قرار گرفتند، که از آن جمله سناریوی افزایش راندمان آبیاری بود. نتایج نشان دادند که با افزایش راندمان آبیاری، به شرط عدم توسعه سطح زیر کشت، تقاضای بخش کشاورزی که بزرگترین متقاضی آب در منطقه است، به میزان زیادی کاهش مییابد. در نتیجه کسری مخزن و همچنین افت سطح آبخوان نیز کمتر میشود.

سیستمهای تصمیم یار، راندمان آبیاری، حوضه آبریز نیشابور، مدل WEAP