بررسی اثرات کم آبیاری روی عملکرد، خواص فیزیولوژیکی، مورفولوژیکی یونجه رنجر (توده محلی) در کرمان

یونجه، از جمله گیاهان علوفه ای است که می تواند در شرایط کمبود آب، علوفه ای با کیفیت بالا تولید کند اما در مناطق خشک و نیمه خشک مثل استان کرمان کمبود آب باعث کاهش محسوسی در عملکرد آن می شود. از آنجا که یونجه قادر به تأمین بیش از 2 تن پروتئین در هکتار می شود و قادر است ازت هوا را نیز در خود تثبیت کند و باعث افزایش حاصلخیزی خاک شود؛ آزمایشی در سال زراعی 1387 در آزمایشگاه و گلخانه انجام گردید. هدف از آزمایش تعیین روابط بین خشکی و تغییرات خاصل در بعضی خواص فیزیویوژیکی و مورفویوژیکی یونجه و نیز بررسی تأثیر خشکی بر رشد و نمو شاخه و ریشه نسبت به یکدیگر بود. تیمارهای خشکی شدید، خشکی متوسط، و بدون خشکی (شاهد) در نظر گرفته شد؛ کاهش روزانه تبخیر آب در گیاهان تحت خشکی شدید نسبت به شاهد 300 میلی لیتر در روز بود. رطوبت خاک در کاهش وزن خشک برگ، ساقه، ریشه، برگ و طول ریشه و سطح برگ مؤثر بود. وزن خشک و قسمت هوایی گیاه در گیاهان تحت خشکی شدید و خشکی متوسط نسبت به گیاهان شاهد به ترتیب 58 و 71 درصد کاهش یافت. نسبت برگ به ساقه در گیاهان تحت خشکی شدید، متوسط و شاهد به ترتیب 1/37، 1/21 و 0/93 بود که نشان دهنده افزایش ذخیره کربوهیدرات در ریشه نسبت به قسمت های هوائی است.

کلیدواژه ها:

روابط آب و گیاه ، کم آبیاری ، مقاومت به خشکی ، یونجه (Medicago sativa)