هانیه خدایی - کارشناس ارشد مدیریت در سوانح طبیعی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران و د
بابک امیدوار - دکترای عمران، استادیار گروه مدیریت در سوانح طبیعی دانشکده محیط زیست دا
خرام شریف پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت در سوانح طبیعی دانشگاه تهران

مدیریت بحران به عنوان یکی از چالشهای همیشگی بشر در دنیا مطرح می باشد. بطوریکه علی رقم کلیه تلاشها و تمهیدات در نظر گرفته شده، اغلب، مدیران بحران حتی در کشورهای پیشرفته در برابر بحرانها با مقیاسهای بالا تسلیم می شوند. از این رو بررسی و باز بینی عملکرد مدیریت بحران بسیار ضروری به نظر می رسد. برنامه های مدیریت بحران اغلب بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده پیش می رود که ارتباط واقعی و هوشمندانه ای بین نحوه مدیریت و مقیاس بحرانهای به وقوع پیوسته دیده نمی شود. دیگر مشکل مدیریتی در بحث مدیریت بحران نحوه نگرش اشتباه نسبت به مسائل مدیریتی است، برای مثال برنامه ریزی و سناریو نویسی برنامه های مدیریت بحران بر اساس آخرین تجربه مدیریتی واقعه های قبلی می باشد، در حالی که مدیریت جامع بحران جدا از مسائل و رویکردهای اصلی آن، می بایست موردی، بر اساس جامعه، مردم محور و به دور از اسطوره ها و پیش فرضهای قبلی صورت گیرد. این مشکلات در سطوح جهانی، در بسیاری از سازمانها همچون سازمان ملل نیز دیده می شود، بطوریکه علارغم فراهم بودن منابع و امکانات لازم در جهت مقابله با بحران در سطوح بین المللی به دلیل عدم هماهنگی بین بخش های مختلف آن و نبود استراتژی مدیریتی متناسب با هر سطح بحران، این سازمان نمی تواند به عملکرد واقعی خود برسد. در این مقاله سعی شده تا در جهت ارتقا سطح مدیریتی و کیفیت مدیریت جامع بحران، سطوح مختلف بحران تعریف و برنامه ها و راهکارهای کلان مدیریتی و استراتژی های مربوط به هر سطح از آنها بیان گردد.

مدیریت جامع بحران، سناریوی مدیریتی، مدیریت مردم محور، مدیریت استراتژیک، برنامه ریزی تاکتیکی، برنامه ریزی عملیاتی