بررسی نقش زمین های بایر ورهامنده ی شهری در توسعه پایدار شهری

امروزه با توجه به وقوع پدیده پراکنده رویی در برخی شهرهای ایران،استفاده مطلوب و موثراز منابع زمین و برنامه ریزی مجدد بر روی آن یکی از وظایف مهم برنامه ریزان و مدیران شهری است.از طرفی به دلایل افزایش رشدجمعیت،نیاز آن ها به زمین برای انجام فعالیت های مختلف،بر گستره ی شهرها افزوده شده است و از طرف دیگربعضی از زمین ها در درون خود شهرها بلا استفاده رها شده اند.که این موجب نابودی بخشی از زمین ها و منابع با ارزش در پیرامون شهرها شده است.لذا مقاله حاضر بر پایه رویکرد توصیفی-تحلیلی و بر اساس مطالعه منابع کتابخانه ای برآن است تاابتدا به اهمیت ساماندهی زمین های رهاشده ی شهری وسپس به نقش آن در توسعه پایدار شهری بپردازد . نتایج این تحقیق نشان می دهد برنامه ریزی فضاهای رهاشده شهری می تواند نقش قابل توجهی را در توسعه پایدار شهرهای دنیا بازی کند.سرمایه گذاری در این زمین ها می تواند با اجرایی تر شدن طرح های نوزایی و باز اصالت بخشی به خصوص در بافت های فرسوده و تاریخی کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

زمینهای قهوه ای ، فضاهای رها شده ی شهری ، زمینهای بایر ، توسعه پایدارشهری