نفیسه اله دادی - دانشجوی کارشناسی ارشدگروه علوم سیاسی دانشکده علوم انسانی دانشگاه یزد

آنچه در علم سیاست از اهمیت خاص برخوردار است قدرت و به مراتب دولت می باشد. اما این ساختار و نهاد مورد نظر در سیر تطور تاریخی از اهمیت یکسان برخوردار نبوده است. در دهه ی 50 و 60 میلادی با رواج روش رفتارگرایی- به تأثیر از روان شناسی- روش رفتارگرایی در علوم سیاسی نیز مطرح شد، که در آن به رفتار بازیگران و کمی کردن و عینی بودن رفتارها توجه شد. هدف مقاله حاضر شناساندن روش رفتارگرایی و کاربرد آن در علم سیاست و به ویژه در نظریه-ی« بازی ها» می باشد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان می دهد که رفتار بازیگران و کنش آدمی در ایجاد یک موقعیت جدید و تأثیرگذاریدر آینده تعارضات سیاسی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است، رفتار آدمی با توجه به رویدادهای تکراری و نتایج حاصل از آن می تواند قابل پیش بینی باشد چون انسان همواره به دنبال منفعت بیشتر است.روش تحلیل داده ها توصیفی - تحلیلی می باشد.

رفتارگرایی، سیاست، نظریه بازی ها