سعید مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ایلام
جهانبخش مرادی - دکترای روابط بین الملل

پیوستن به اروپا و غربی شدن را میتوان ستاره قطبی سیاست خارجی ترکیه از زمان تشکیل جمهوری تاکنون دانست؛ ستارهای که گاه کمسو و گاه پرسو بوده ولی هیچگاه باعث نشده است تا مسافری به نام ترکیه در مقصدی به نام جامعه اروپا یا اتحادیه اروپا پذیرفته شود. واقعیت آن است که به رغم گذشت نزدیک به هشتاد سال از اعلام جمهوریت و تشکیل دولت مدرن در ترکیه، ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی این کشور تفاوتهای بارزی با کشورهای اروپای غربی به عنوان اصلیترین و مؤثرترین اعضای اتحادیه اروپا دارد. ولی درعین حال شکی نیست که هماوردی ترکیه با اروپا نمیتواندصرفاً متکی بر موقعیت جغرافیایی این کشور و منافع متقابل حاصل از آن برای ترکیه و اروپا باشد. از این منظر مسألهای به نام پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپا، فراتر از منافع امنیتی و اقتصادی متقابل بوده و به برخورد و تقابل دو جهانبینی و دو هویت مربوط است. نبود پویایی لازم در جامعه و نظام سیاسی ترکیه مانع از آن است که این کشور در تقابل مزبور به عنوان پلی میان شرق و غرب عمل کند. از همین رو این تقابل تا زمانی که متغیرهای کنونی بر حیات سیاسی، فرهنگی و اجتماعی طرفین غالب هستند، وجود خواهد داشت. در این مقاله ما بر آنیم که چالشهای ترکیه را بر اساس معیارهای کپنهاک در پیوستن به اتحادیه اروپا که معیار اعلام شده از سوی اتحادیه اروپا برای پذیرش عضو جدید است، بررسی کنیم

ترکیه، اتحادیه اروپا، معیارهای کپنهاک، چالش