بررسی رابطه بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی و خودبازبینی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر رشت

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی و ابعاد آن در انگیزه تحصیلی و خودبازبینی دانش آموزان است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه منطقه یک آموزش و پرورش شهر رشت می باشد. حجم نمونه به تعداد 90 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و سپس آزمون هوش هیجانی برادبری–گریوز و مقیاس انگیزه پیشرفت وپرسشنامه خودبازبینی اسنایدر و گانجستد به دست آنها تکمیل گردید. داده های خام پس از استخراج به کمک نرم افزار (spss 17) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج نشان داد هوش هیجانی با انگیزه پیشرفت رابطه ی مثبت معنادار دارد . نمره کلی هوش هیجانی و مؤلفه های آن یعنی خودآگاهی، خودمدیریتی، مدیریت رابطه به ترتیب با ضرایب تبیین معنادار مورد تایید قرار گرفتند یافته ها نشان میدهد دانش آموزانی که دارای هوش هیجانی بالایی هستند به ادراک واقعبینانه تری در روابط بین فردی دست مییابند و این توانایی در کسب انگیزه پیشرفت و خودبازبینی به آنها کمک میکند. بالا بودن میزان انگیزه ی پیشرفت نیز به افزایش احساس خود کارآمدی و افزایش انگیزه ی تحصیلی میانجامد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، انگیزه پیشرفت ، خودبازبینی و دانش آموزان