هدی عالم رجبی - دانشجوی کارشناسی ارشد ع مران- محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رضا مکنون - عضو هیئت علمی دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

امروزه معضلات مبتلا به محیط زیست و همچنین پیشرفت علم، سبب شده است علاوه بر ارزیابی اثرات زیست محیطی، روش های دیگر ارزیابی نیز برای حصول بهترین تصمیم پدید آیند که از آن میان می توان به ارزیابی راهبردی زیست محیطی (SEA) اشاره نمود. از ارزیابی راهبردی زیست محیطی جهت ارزیابی برنامه ها، طرح ها و سیاست ها استفاده می شود. SEA به طور اعم در زمینه های تراز اول و بلند مدت دولتی بکار می رود و گزینه های مناسب را جهت کاهش اثرات منفی محیط زیست تعیین، مقایسه و مجاز می نماید. نکته ی قابل توجه این است که SEA تلفیق ملاحظات زیست محیطی در سطوح سیاست ها، طرح ها و برنامه ها را در جهت پایدار سازی تصمیمات توسعه کشورها، دستیابی به اهداف توسعه هزاره و ارتقاء شاخص های توسعه انسانی، میسر می سازد. در این مقاله می یابیم که تحقق شرایط پایداری کیفیت زیست محیطی و پایداری توسعه، مستلزم سیاستگذاری و تصمیم گیری کلان و استراتژیک در چارچوب روش SEA در مرحله قبل از پروژه ها می باشد.

ارزیابی، پایداری، محیط زیست، ارزیابی راهبردی زیست محیطی، توسعه پایدار