اثر عصاره سنبل الطیب بر مخلوط سلول های مغزی موش صحرایی

گیاه سنبل الطیب با نام علمی valeriana officinalis گیاهی است حاوی ترکیبات شیمیایی مختلف است که در قسمت های مختلف اندام گیاه وجود دارد و از دیرباز اثرات دارویی آن به عنوان داروی آرام بخش سیستم عصبی حائز اهمیت بوده، ترکیبات این گیاه اتصالات سلول های مغزی را در اتصالات گابا کم می کنند. از این رو در ناراحتی های عصبی و هیستری مفید هستند. از سوی دیگر سلول های میکروگلیا کوچکترین سلول های سیستم عصبی مرکزی هستند که به همراه آسترویست و ا لیگودندروسیت، مخلوط سلول های گلیال را تشکیل می دهند. این سلول ها با سرعت به محرک های التهابی پاسخ می دهند و تولید نیتریک اکساید یا (No) می ک نند که باعث ایجاد بیماری های نورودژنرایتو مانند پارکینسون، آلزایمر و مالتیپل (MS)... می شود. به این ترتیب مهار آسیب های نوروتوکسیک و کاهش تولید نیتریک اکساید در سیستم عصبی یک عامل بسیار مهم است. در این طرح با استفاده از عصاره دارویی گ یاه سنبل الطیب به عنوان یک داروی توانا، میزان No را که به طور القایی و مصنوعی توسط LPS (لیپوپلی ساکارید) تولید شده را بررسی می کنیم که در این طرح از 2 تست کمک گرفته می شود اول تست گریس که برای تخمین میزان تولید No است دوم تست MTT که میزان بقاء سللی را می سنجد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در غلظت های پایی داروی سنبل ا لطیب از عصاره الکلی که شامل (0.5l / ML و 2.5) هستند، قادر به کاهش تولید نیتریک اکساید از سلول های مخلوط گلیال مغزی کشت موش صحرایی شده در صورتیکه میزان بقاء سللوی را در حالت تعادل با نمونه شاهد سلول های طبیعی نگه می دارد. و این دزها از داروی ا لکلی به عنوان دز مؤثره قابل عنوان شدن است این در حالیست که در غلظت های (l / ML) 0/1، 0/5، 1/5، 2/5، 20، 50 و 100 از تیمار عصاره خالص سنبل ا لطیب با سلول های مخلوط گلیال مغزی میزان التهاب در مقایسه با نمونه کنترل کاهش نمی یابد. ولی به طور قابل ملاحظه ای درصد بقاء سلول ها افزایش پیدا می کند و هرچه میزان غلظت ها بالاتر می رود میزان بقا به همان نسبت افزایش می یابد با توجه به این نتایج و انجام تحقیقات تکمیلی تر می توان گفت این دارو در غلظت های 0.5 و 2.5 (l / ML) باعث کاهش آسیب ه ای نورونی ناشی از فعالیت های سلول های گلیال در بیماری های نورودژنراتیو می شود و در واقع دزهای مؤثره هستند.

کلیدواژه ها:

مخلوط سلول های گلیال مغزی (میکروگلیا ، آستروسیت ، الیگودندروسیت) ، سنبلالطیب ، دزهای مؤثر