اثرات چرای دام بر عرصه های جنگلی مناطق خشک و نیمه خشک

افزایش جمعیت دام در اکوسیستم های جنگلی، تحت تاثیر افزایش جمعیت انسان و به دنبال نیاز روزافزون به محصولات و فرآورده های پروتئینی به وقوع می پیوندد. فشار دام، سبب می شود که جنگل ها به زمین های زراعتی تبدیل شوند، چرای دام نه تنها تغییرات کمی بلکه دگرگونی های کیفی نیز در جنگل بوجود می آورد و معمولا ترکیب جنگل، از نظر گونه ها در اثر چرا رو به انحطاط می گذارد و گونه های نامرغوب جایگزین گونه های مرغوب می شوند. تا زمانیکه جمعیت دام در هر اکوسیستم متناسب با ظرفیت آن باشد، به منابع با ارزش آن همچون آب، خاک و گیاه خسارتی وارد نمی گردد. بررسی تغییرات پوشش گیاهی جنگل ها در فواصل زمانی معین و آگاهی از روند آن به منظور برنامه ریزی و اعمال مدیریت صحیح بهره برداری از جنگل ها و همچنین تفکیک میزان تأثیرگذاری دو عامل انسانی یا مدیریتی و اقلیمی بر روی روند وضعیت جنگل ها از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

کلیدواژه ها:

اکوسیستم ، گونه ها ، جمعیت