ارایه روش ابتکاری طراحی شبکه اتوبوسرانی با استفاده از نظریه گراف

اتوبوسرانی شهری یکی از متداولترین روشهای حمل و نقلی عمومی است که از جایگاه ویژهای در میان روشهای حمل و نقلی برخوردار است. هر تلاشی در راستای افزایش کارایی و مطلوبیت آن اثرات مثبت فراوانی در سفرهای درونشهری خواهد داشت. طراحی شبکه اتوبوسرانی به دلیل تأثیر قابل توجه در مطلوبیت و کارایی این شیوه حمل و نقل از اهمیت ویژهای برخوردار است. روشهای طراحی شبکه مختلف ارایه شده دارای نقاط ضعف و قوت مختلفی هستنددستیابی به جواب بهینه در کوتاهترین زمان ممکن برای پارامترهایی که در بسیاری مواقع با یکدیگر در تناقض هستند عامل اصلی پیچیدگی در این مسئله است و محدودیتهایی را برای طراحان ایجاد میکند. در این راستا این مقاله به ارایه روشی ابتکاری برای طراحی شبکه اتوبوسرانی میپردازد. این روش که بر اساس نظریات گراف شکل گرفته است طراحیشبکه اتوبوسرانی را در دو گام تولید مسیر و انتخاب مسیر انجام میدهد. که در هر دو گام از نظریات گراف استفاده میکند، بهخصوص در گام انتخاب مسیر با تعریف گراف مفهومی دوبخشی روشی جدید در انتخاب میسرهای بهینه ارایهشده است. برای ارزیابی این روش، سه روش ابتکاری طراحی شبکه اتوبوسرانی درنظر گرفته شده و پارامترهای مختلف مطرح در شبکه اتوبوسرانی از دیدگاه کاربران و گردانندگان سیستم حمل و نقل عموم ی برای هریک از شبکههای طراحی شده با استفاده از این روشها محاسبه میشود. مقایسه مقادیر پارامترها نشان میدهد، روش ابتکاری مبتنی بر نظریات گراف در بیشتر پارامترها نتایج بهتری را نسبت به روش های دیگر داشته است.

کلیدواژه ها:

طراحی شبکه اتوبوسرانی ، نظریه گراف ، گراف دوبخشی