سپیده پوررمضان - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بحران دانشگاه باهنر کرمان
محمدعلی فرقانی - استادیار گروه مدیریت دانشگاه باهنر کرمان
زین العابدین صادقی - استادیار گروه اقتصاد دانشگاه باهنر کرمان

مشهد به عنوان مهمترین شهر مذهبی کشور از حیث جمعیت و زیرساختهای اقتصادی و اجتماعی، به واسطه قرار گرفتن چندین گسل فعال در اطراف و درون آن از ریسک بالایی در برابر خطر زلزله برخوردار است. در این میان آسیب به زیر ساخت های آن، به ویژهشبکه معابر و بزرگراه ها، تاثیر نامطلوبی بر دسترسی به مناطق حادثه دیده می گذارد. در این مقاله شبکه های ارتباطی و آسیب پذیریمنطقه ثامن در مشهد ارزیابی گردید و میزان آسیب های احتمالی خیابان ها و انسداد آنها پس از زلزله مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت و راهکارهای بررسی و کاهش آسیب پذیری در این منطقه ارائه گردید. این مطالعه به روش شبیه سازی و مدلسازی با بیان ریاضیاتی انجامپذیرفت و همچنین مطالعه و مشاهده نقشه های شبکه معابر منطقه ثامن و تحلیل آنها بخش دیگری از مطالعه ی حاضر را تشکیل میدهد. مناطق بحرانی و دارای درجه ریسک پذیری بالا ناشی از محاسبه درجه محصوریت این منطقه مشخص گردیدند. نتایج بیانگر این نکته می باشند که منطقه با توجه به بافت فرسوده آن و ساخت و ساز نامتناسب در دوره های زمانی مختلف، دارای عدم تناسب ارتفاعساختمان به عرض معبر در حدود 70 درصد معابر مورد بررسی وضع موجود می باشد که این منطقه را در درجه ریسک بالا قرار دادهاست. بنابراین شبکه ارتباطی این منطقه در صورت بروز فاجعه هایی چون زلزله و دیگر حوادثی که نیاز به امداد رسانی فوری داشته باشند ، عملا نمی تواند نقش چندان موثری در کاهش آسیب پذیری وامداد رسانی فوری ایفا نماید

آسیب پذیری، منطقه ثامن مشهد، زلزله، شبکه معابر