بررسی امکان گیاه پالایی خاک آلوده به هیدروکربن های نفتی (TPHs)

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 614

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCPDA01_2889

تاریخ نمایه سازی: 12 دی 1393

چکیده مقاله:

استان خوزستان مهمترین مراکز نفتی ایران است که 82 درصد تولید نفت کشور را در اختیار دارد. آلودگی ناشی از فعالیتهای نفتی در یک کشور تولید کننده نفت اجتناب ناپذیر است. هیدروکربنهای نفتی (TPHs) یک دسته از آلاینده های آلی خطرناک محیط زیست هستند که بر اساس فعالیت های مختلف در محیط زیست تجمع می یابند.یکی از روش های اصلاح خاک آلوده به هیدروکربن های نفتی گیاه پالایی است که یک روش مقرون به صرفه از لحاظ اقتصادی است. در این پژوهش اثر سه گیاه سورگوم و یولاف و ماشک که از خانواده گراس ها و لگوم هاست بر روی غلظت های مختلف هیدروکربنهای نفتیدر 4 سطح با نسبت های 1:1 تیمار (S(1؛ 1:3 تیمار (S(2؛ 1:5 تیمار (S(3، و خاک کاملا آلوده تیمار (S(4، در مقایسه با شاهد بدون کشت مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج،کاهش آلودگی در گیاه سورگوم در سطح های (S(1), S(2), S(3), S(4 به ترتیب 37/31، 46/62، 54/29، 63.09 درصد و یولاف در سطح های (S(4), S(2), S(1 و (S(3 به ترتیب 41/87، 58/98، 64/24، 70/53 درصد و ماشک در سطح های (S(1), S(2), S(3), S(4 به ترتیب 40/02، 57/3، 63/43، 68/74 درصد مشاهده شده است که بین سطوح مختلف آلودگی اختلاف معنی داری مشاهده شده است، نتایج حاکی از آن است که بیشترین کاهش مربوط به سطح (S(1 و کمترین کاهش مربوط به سطح (S(4 می باشد و همچنین بین سطوح مختلف آلودگی در 3 گیاه و شاهد بدون کشت اختلاف معنی داری مشاهده شده است. بنابراین با توجه به نتایج ،سه گیاه مورد آزمایش موفق به کاهش غلظت هیدروکربن های نفتی شده است که بیشترین کاهش در گیاه یولاف مشاهده شده است که این روند کاهش با افزایش غلظت هیدروکربن ها در سطوح مورد بحث کمتر صورت گرفته است.

نویسندگان

مهدیه احمدی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دانشکده کشاورزی، گروه خاکشناسی، دامغان، ایران

زرین تاج علیپور

دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دانشکده کشاورزی، گروه خاکشناسی، دامغان، ایران

احمد فیروزی

دانشگاه شهید چمران، واحد اهواز، دانشکده کشاورزی، گروه خاکشناسی، اهواز، ایران