بررسی امکان کشت و استقرار گونه دارویی Echinacea purpurea در شرایط مزرعه

روند رو به رشد مصرف گیاهان دارویی به عنوان مواد اولیه تولید داروهای گیاهی بدون توسعه روش های مناسب کاشت ومدیریت برنامه ریزی صحیح، تخریب طبیعت را در بر خواهد داشت. به منظور توسعه و برنامه ریزی کلان در عرصهکشاورزی هر مجموعه، شناخت بستر تولید کشاورزی آن سرزمین، اساس هر نوع برنامه ریزی و آمایش سرزمین است. تحقیق حاضر به منظور بررسی امکان کشت و استقرار گونه بابونه (Echinacea purpurea) طی سالهای 91-1390 صورت پذیرفت. عرصه مورد مطالعه در داخل شهر قم و درحاشیه بوستان علوی انتخاب گردید. سپس عملیات تسطیح زمین و کرت بندی به شرح ذیل صورت پذیرفت. به طوریکه در هر کرت تعداد 24 پایه کاشته شد. رشد رویشی گیاهسرخارگل تا ابتدای شهریور ماه ادامه داشت و مرحله گلدهی آن از نیمه شهریور آغاز و تا اواخر مهرماه به طول انجامید. دراواخر مهر ماه پس از بذردهی، گیاه کاملا خشک شده و قسمتهای هوایی آن از بین رفت. از بین گونه های کشت شده د رسال اول تنها 70 درصد پایه ها در سال دوم شروع به رشد مجدد کردند. این در حالی است که در سال دوم مرحله گلدهیاز نیمه اردیبهشت آغاز گردید و تا اواخر تیر ماه به طول انجامید. وضعیت شادابی پایه های باقی مانده در سال دوم مطلوبارزیابی شد. مرحله بذر دهی در سال دوم تا اواخر مرداد ماه به طول انجامید و پس از آن پایه ها خشک شدند. در مجموعچنین می توان نتیجه گیری کرد که گیاه سرخارگل با شرایط آب و هوایی قم سازگار بوده و میتوان به کشت آن در شرایطمزرعه و با حداقل آبیاری اقدام نمود.

کلیدواژه ها:

کشت و استقرار ، سرخارگل ، گلدهی ، بذردهی ، قم