اثر پرمنگنات پتاسیم، اسید سالیسیلیک و بسته بندی بر کیفیت و طول مدت انبارداری میوه موز

موز جزء میوه های فرازگرا است و کنترل فرآیندهای مربوط به رسیدن آن در کاهش ضایعات این میوه موثر است. در این آزمایش تاثیر تیمارهای آماده سازی و بسته بندی شامل: کیسه پلاستیکی (شاهد)، سالیسیلیک اسید ( 500، 1000 و2000 میکرومول) + کیسه پلاستیکی، پرمنگنات پتاسیم (دو یا چهار گرم به ازای هر کیلوگرم میوه) + کیسه پلاستیکی درمدت پنج هفته انبارداری در سردخانه( 14 درجه سلسیوس ) بر کیفیت و خصوصیات میوه موز رقم کاوندیش بررسی شد. در 8، 16، 24، 32 و 40 روز پس از انبارکردن نمونه برداری و شاخص های رسیدگی میوه شامل : سفتی گوشت، مواد جامد انحلال پذیر، pH آب میوه، کل کربوهیدرات ها، تانن، ترکیبات فنلی کل و قندهای پنتوز اندازه گیری شد . آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار (هرتکرار شامل 4 میوه) و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد کاربرد اسید سالیسیلیک (1000 و 2000 میکرو مول ) تاثیر بیشتری نسبت به تیمار پرمنگنات پتاسیم درجلوگیری از رسیدن میوه های موز داشت و موجب کند شدن افزایش میزان مواد جامد انحلال پذیر ، قند های پنتوز، گلوکز و کاهش pH آب میوه، سفتی گوشت، اسیدیته، درصد تانن و میزان ترکیبات فنلی گردید.

کلیدواژه ها:

انبارداری ، اسید سالیسیلیک ، پرمنگنات پتاسیم ، رسیدگی موز