سیدمجتبی حسینی - کارشناس ارشد ترویج و آموزش کشاورزی

کشاورزی بطور گسترده ای ،خصوصا از انتهای جنگ جهانی دوم، تغییر کرد . میزان تولید منابع غذایی بخاطر کاربردتکنولوژی های جدید،مکانیزه سازی و سیاست های درست افزایش یافت . این تغییرات این امکان را برای کشاورزان فراهمساخت که با استفاده از حداقل میزان زمین حداکثر غذا را تولید کنند. اگر چه این تغییرات ، تاثیرات مثبت زیادی داشتولی خطرات و هزینه های قابل تاملی در برداشت . که عبارتند بودند از : فرسایش خاک، آلودگی آب های زیرزمینی ، تغییرکاربری زمینهای زراعی ، جنگل زدایی ، کاهش مواد معدنی خاک، محدودیت منابع آب شیرین برای کشاورزی ، افزایشهزینه های تولید و فروپاشی شرایط اجتماعی و اقتصادی در جوامع روستایی ، به منظور حل معضلات ناشی از کشاورزیمتداول، الگوی کشاورزی پایدار که بر استفاده صحیح و مناسب از کودها و سموم شیمایی ، کو سبز ، کودهای آلی وحیوانی، رعایت تناوب زراعی ، خاکورزی مناسب،توجه به مسائل اقتصادی و اجتماعی جوامع روستایی و رعایت عدالت براینسلهای کنونی و آتی تاکید داشت، پا به عرصه ظهور گذارد و به عنوان رهیافتی موثر در دستیابی به توسعه ای پایدار مطرحگردید. آموزش این سبک از کشاورزی که در آن مصرف سموم و کودهای شیمیایی کاهش می یابد، کشت سنتی یا مدرنبه شکل ارگانیک تغییر پیدا می کند، جنگلها و مراتع از تخریب مصون می ماند. از منابع زیرزمینی در حد توان آن استفادهمی شود و زمین فرصت پیدا می کندکه نفس بکشد جز از طریق ترویج امکان پذیر نمی باشد. ترویج می تواند از طریقتاکید بر مجموعه نظام زراعی به جای اجزای آن ، تاکید بر استفاده کارآمد از منابع و جلوگیری از تخریب منابع زیستمحیطی ، تاکید بر اطلاعات به عنوان یک عامل کلیدی در تولید محصولات کشاورزی،تاکید بر روشهای مشارکتی برایتوسعه اطلاعات ، تاکید بر تنوع تولیدات و فعالیتها در مزارع : تناوب و تلفیق تولیدات دام و زراعت و تاکید بر پویایی جامعهبه بسط و گسترش کشاورزی پایدار در جوامع روستایی کمک شایان توجهی نماید.

کشاورزی پایدار، توسعه پایدار، امنیت غذایی