سارا سعیدی گراغانی - دانشجوی کارشناسی ارشد اصلاح نباتات دانشگاه زابل
براتعلی فاخری - دانشیار دانشگاه زابل ،گروه زراعت واصلاح نباتات
الهام صبوری رباط - کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی گیاهی دانشگاه زابل

در حال حاضر گیاهان از نظر اقتصادی، عملیات اجرایی و تولید یک کاندید ایده آل برای تولید ترکیبات با ارزش از طریق مهندسی ژنتیک هستند. با استفاده از زراعت مولکولی واکسن ها، پروتئین های درمانی، مواد غذایی، آنزیم های صنعتی و سایر پلیمر های زیستی دیگری در گیاهان مختلف بدست آمده است. طی 10 سال گذشته بیش از 100 پروتئین نوترکیب در گیاهان تراریخته تولید شده یا در حال تولید می باشد، لذا توسعه و بهینه سازی کشاورزی، راهی جز به کارگیری فناوری های نو از جمله فناوری زراعت مولکولی ندارد. آنتی بادیها بزرگترین گروه مولکولی پروتئینی را تشکیل می دهند و امروزه حدود 30 درصد از گیاهان دارویی زیستی نوترکیب منشا آنتی بادی دارند. اما به هر حال مشکلاتی هم در جهت استفاده از گیاهان به عنوان رآکتور های زیستی از جمله کیفیت محصول نهایی، تخلیص و فرآوری ماکرومولکول های دارویی مشتق شده از گیاهان وهمچنین ایمنی زیستی وجود دارد که باید برطرف شود. تا این اواخر استفاده گسترده از این داروهای مولکولی به علت مشکل درتولید این پروتئین ها در کشت سلول های حیوانی محدود بود، استفاده از بیوتکنولوژی گیاهی و زیست شناسی مولکولی در سال 1990 نشان داد که بسیاری از داروهای مولکولی می تواند در گیاهان ساخته شود. در این بررسی سعی بر آن شده علاوه بر مرور بر زراعت مولکولی در جهان به مواردی از موفقیت های حاصل شده از آن اشاره گردد.

کشاورزی مولکولی، آنتی بادی، پروتئین نوترکیب