کشا ورزی حفاظتی و نقش آن در امنیت غذایی و اکولوژیکی استان مرزی خوزستان

کشاورزی حفاظتی عبارت از مجموعه تدابیری است که چنانچه در شرایط مکانی و زمانی مناسب در کشاورزی یک منطقه بکار گرفته شود متضمن تولید پایدار، حفاظت منابع تجدید ناپذیر آب، خاک و محیط زیست و در نهایت بهبود معیشت کشاورزان خواهد بود. اهم این تدابیر عبارتند از: حفظ بقایای گیاهی در سطح خاک و کاهش حداکثری عملیات تهیه زمین، استفاده از بسترهای کاشت برای چندین کشت متوالی، بکارگیری تناوب صحیح زراعی، کاهش مصرف نهاده هایی همچون بذر، کود و سم، کاهش هزینه، زمان و انرژی مصرفی در تولید محصول کشاورزی و کاهش مصرف همراه با افزایش راندمان مصرف آب. با اعمال خاک ورزی حفاظتی بعنوان یکی از ارکان اصلی کشاورزی حفاظتی در دشت های وسیع خوزستان علاوه بر افزایش تولید در بخش کشاورزی، وضعیت معیشتی کشاورزان رونق یافته، آب های سطحی با کمترین افت کمی و کیفی، پس از استفاده بهینه در بخش کشاورزری راهی دریا گردیده و خاک های روان بدین طریق تثبیت شده و معظل ریزگردها، با حفظ بقایا روی سطح خاک، تا حد امکان مرتفع خواهد گردید. بکارگیری روش بی خاک ورزی که یکی از مهمترین روش های حفاظتی است، در کاشت محصولات استراتژیکی همچون گندم، ذرت و کلزا طی سال های اخیر در شمال خوزستان مزایای چندی را برای بهره برداران به همراه آورده است که امید می رود تداوم آنها بصورت مستقیم و غیر مستقیم، امنیت منطقه ای و ملی این استان مرزی را در بخش کشاورزی روز بروز افزون نماید.

کلیدواژه ها:

کشاورزی حفاظتی ، بی خاک ورزی ، امنیت غذایی و اکولوژیکی ، خوزستان