تحلیل بررسی کاربرد صفات اسامی درادبیات منظوم کودکان باتاکیدبرآثار یمینی شریف، رحماندوست، کشاورز، قاسم نیا، رسولیان

نامگذاری روی افراد به دوران های اولیه زندگی بشر برمی گردد. این نظریه هم موردپذیرش است که اولین کلماتیکه توسط انسان بیان شده نامهایی بوده است که انسان برروی افراد و حیوانات واشیا می گذاشت. لذا به نظر می رسد که نام گذاری لازمه زندگی اجتماعی بشر است. نام گزینی یکی ازنخستین فعالیت های فکری وفرهنگی بشرولازمه زندگی اجتماعی بوده است. ایرانیان ازدیرباز به این سنت پسندیده با حساسیت نگریسته و آرمان های دست یافتنی خود را در قالب گزینش نام افراد که معتقد بوده اند، در شکل گیری شخصیت روحی و فکری آن ها موثر است. در همین راستا در این مقاله کارکرد نام و جلوه های آن در قالب ساختار صفت و موصوف در 120 اثر از پنج شاعر معروف ادبیات کودک در حوزه ی نظم بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

نام ، صفت ، ادبیات کودک ، شعر