علی محمد موذنی - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
هادی درزی رامندی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران

در این مقاله کوشیده شده است تا رابطه میان دو کلمه شخار و معصفر مورد تحلیل و موشکافی قرار بگیرد.دو واژه ی که تنها دو بار ادب پهناور زبان و ادبیات فارسی البته در دواوین و آثار ادبی چاپ شده و در دسترس در کنار هم به کار رفته اند؛ یکبار در قصیده حکیم سنایی غزنوی و یکبار نیز در قصیده حکیم ناصرخسرو قبادیانی بلخی برای بررسی رابطه ای این دو، جستن برخی واژگان مترادف وهم نام ممانند قلیاء و نوشادر، خرند و...ناگزیر بود. نگارندگان با استناد به کتب مرجع و لغت نامه ها و با استشهاد به اشعار سایر شعرا در پی گشودن این ارتباط و رفع ابهام برآمده اند.

شخار، معصفر، اشنان، نوشادر، قلیا، ترکیب