بسترهای شادی و شاداندیشی در دیوان حافظ

شادی یکی از نیازهای مهم روحی انسان ویژگی های مهم فرهنگ ایرانی بوده است. این پدیده در فرهنگ این سرزمین به فراخور شرایط سیاسی ، اجتماعی و تاریخی دچار دگردیسی| هایی شده است. ادب فارسی که آینه تمام نمای فرهنگ اندیشه صفات ین قوم درگذر تاریخ بوده است جایگاه شایسته ای در نمایش رویکرد شاعران و هنرمندان به پدیده شادی داشته است. حافظ نیز به عنوان یکی از میراث داران برجسته فرهنگ ایرانی جلوه های گوناگونی از این شاخصه ی فرهنگی را در شعر خویش باز تابانده است. شادی و نشاط در شعر و اندیشه ی حافظ، محصول و معلول شرایط گوناگون تاریخی، اجتماعی، فکری و شخصیتی هم چنین تحت تاثیر اقلیم و جغرافیایی محل زندگی شاعر بوده است. در این مقاله بر آنیم تا با بازخوانی دیوان حافظ، بسترها زمینه هایی چون شخصیت حافظ، ایران باستان و شاهنامه فردوسی، عشق، مکتب، خیام، طبیعت و روحیه مردم شیراز و.. که نقش مهمی در تمایل حافظ به شادی و فراخوانی به شادی دارد واکاوی و ارزیابی کنیم.

کلیدواژه ها:

حافظ ، شادی ، غزل ، شخصیت ، شیراز