بررسی عناصر داستان در منظومه بیژن و منیژه فردوسی

داستان بیژن و منیژه یکی از اولین سروده های فردوسی می باشد و داستانی است که سراسر پند و اندرز جوانمردی، و آزادگی و عارفانه می باشد و بن مایه آن پرتو عشقی است بین عاشق و معشوق در دو جبهه مخالف یکدیگر دقتی که فردوسی در پیوند روایات پراکنده و بازسازی داستان داشته است بالاترین حدی است که یک داستان پرداز می تواند اعمال کند. در این پژوهش که به شیوه توصیفی و تحلیلی انجام می شود، عناصر شکل دهنده داستان مانند طرح یا پیرنگ شخصیت، شخصیت پردازی، گفتارها و کردارها، لحن، صحن و درون مایه مورد بررسی قرار می گیرد. و این اثر داستانی، همپای دیگر آثار ادبی جهان حرکت می کند و سراینده این اثر، عناصر داستانی را به بهترین نحو به کاربرده است.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، منظومه های عاشقانه ، بیژن و منیژه ، شکل شناسی ، عناصر داستان ، پراپ