سیر آفاق در متون عرفانی (جایگاه سفر در اندیشه عرفا و متصوفه)

عرفان و تصوف نوعی مسافرت و تجربی است که فرد در عین بی خویشی، خدا را در خود احساس می کند از آن جا که در تعالیم اسلام (آیات و رویات) توجه ویژه ای به سفر گردیده، مشایخ عرفان و تصوف نیز در آثار و گفتار خود به این هم توجه خاص داشته اند. وجه اشتراک دیدگاه همه این عرفان مبتنی بر این است که یکی از مقدمات سیر و سلوک عرفانی سیر در آفاق وانفس است. در این مقاله کوشش شده است سفر در آیینه آیات و روایات، تقسیم بندی سفر از دیدگاه عرفا، دلایل، منشا، فواید، آداب، شرایط و لوازم سفر در آثار عرفانی تا پایان هفتم هجری مورد واکاوی قرار گیرد و نظر بزرگان موافق و مختلف سفر و سیر افاق از منظر مولانا در مثنوی تحلیل بررسی شود.

کلیدواژه ها:

سفر ، عرفان و صوفیان ، متون نظم و نثر عرفانی ، سیر آفاق ، مثنوی مولانا