سنجش میزان توسعه یافتگی مناطق روستایی شهرستان چابهار(نمونه موردی دهستان سند میرثوبان)

شاخص های توسعه، عمده ترین معیار برای هدفگذاری، برنامه ریزی و ارزشیابی طرح های توسعه روستایی به شمار می آیند که با بهره گیری از این معیارها میتوان میزان پیشرفت و یا تاثیر طرح ها و پروژه های توسعه روستایی را در رسیدن به اهداف ارزیابی نمود و به همین دلیل آگاهی از نقاط ضعف و قوت مناطق، نوعی ضرورت برای ارائه طرح ها و برنامه ها محسوب می شود. در جامعه ای که امروزه مناطق شهری بدلیل تنوع فعالیت ها و امکانات، روند برتری را نسبت به روستاها در پیش گرفته اند و در حال تجزیه روستاها می باشند که با توجه به اهمیت این موضوع در مقاله حاضر سعی بر این شده است تا با استفاده از مدلAHP FUZZYبه بررسی روند توسعه یافتگی 8 روستا با ضوابط جمعیتی 500 نفر به بالا در دهستان سند میرثوبان و همچنین با استفاده از نرم افزارGISبه بررسی پراکندگی خدمات در سطح روستاها پرداخته تا بهترین مکان را از لحاظ توسعه که می تواند در مسیر رشد سایر مکان ها تاثیر گذار تر باشد، انتخاب شود و به عنوان نمونه ارائه دهنده خدمات برتر معرفی شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که روستای بریس از سطح توسعه یافتگی بالاتری برخوردار بوده و روستاهای پسابندر و سند حمزه؛ علی رغم جمعیت قابل توجه نسبت به موقعیت دهستان به عنوان محرومترین روستاها از لحاظ شاخص های فوق برخوردار بوده و در اکثر شاخص ها نتوانسته اند امکانات ضروری را برای اهالی فراهم کنند روشن است که تفاوتها و نابرابریهایی درسطح توسعه یافتگی روستاهای بخش سند میرثوبان وجود دارد، لذا این تفاوتها، لزوم تهیه واجرای برنامه ها و طرحهای هدفمند را برای توسعه یکپارچه و متوازن روستاها ایجاب میکند.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، قابلیت ها و تنگناها ، توسعه یکپارچه و مدلAHPF