لیلا عبدی پور

صنایع پتروشیمی به عنوان یکی از بزرگترین منابع آلاینده محیط زیست محسوب می شوند. امروزه کنترل و کاهش اثرات آلودگی ناشی از صنایع پتروشیمی جهت حفاظت از محیط زیست به عنوان یکی از مهمترین مسائل و دغدغه های ملل جهان قرار گرفته است. مشکلات زیست محیطی عمده این صنا یع بویژه در شرایط عدم رعایت ضوابط و استاندارد های زیست محیطی، پیامدهای مخاطره آمیز را به همراه داشته و طبیعت زیستی جوامع انسانی و نیز حیات وحش را دچار این صنایع اختلال می نماید با توجه به ماهیت فعالیتها و فرایندهای انجام گرفته و نیز بواسطه تولید پساب، انتشار گازهای آلاینده و پسماندهای خطرناک از پتانسیل ایجاد آثار سوء بر محیط زیست هم چنین تخلیه برخوردار می باشند .(Xiao-ping 2004)پساب های صنایع پتروشیمی با توجه به ماهیت ترکیبات آن ها به منابع آبی پذیرنده، قابلیت تخریب بخش قابل توجهی از عناصر زیستی را دارا می باشند. به طوری که بصورت مستقیم و غیر مستقیم زمینه حذف تدریجی گونه های آبزی اعم از جانوری و گیاهی را فراهم می سازد و بدین ترتیب با کاهش تعداد و تنوع گونه ها موجب ساد ه تر شدن شبکه غذایی گردیده و منبع آبی رابخصوص در سواحل به یک منبع آبی مرده تبدیل مینماید. تبعات این آلودگی به ویژه, فلزات سنگین محدود به اجزای حیاتی اکوسیستم نبوده بلکه در مسیر بهره برداری انسان از منابع آبی به جوامع انسانی نیز راه یافته و سلامتی انسانها را تحت تاثیر قرارمیدهد .بر اساس اصول توسعه پایدار و مدیریت نوین، نادیده گرفتن محیط زیست و به خطر انداختن اجزای حیاتی آن به منزله نادیده گرفتن سلامت انسان ها است که پیامدها و تبعات خاص خود (بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی) را به همراه خواهدداشت.

کاربرد روش ahp-ارزیابی پتروشیمی- محیط زیست