پوپک پیرو
یاسر معرب
محمدجواد امیری

گسترش شهرنشینی سبب افزایش سطوح نفوذناپذیر و در نهایت تولید رواناب بیشتر از سطوح شهری می شود.این رواناب ها در سطوح و معابر شهری حرکت کرده و مواد آلاینده را از سطوح شهری جمع آوری نموده و به داخل مسیلها و آبراهه ها انتقال می دهد. همچنینباروند رو به رشد شهرنشینی و توسعه آن، با وقوع هر بارش و تولید رواناب، معابر شهری دچار گرفتگی می شود. با توجه به سطوح زیاد معابر شهری و پوشش کاملا غیر قابل نفوذ آسفالت، در هر نوبت بارش حجم قابل توجهی رواناب تولید می شود؛ که در صورت عدم استفاده به سرعت در مسیر زهکشهای شهری آلوده شده و از دسترس خارج می شود.در صورتیکه می توان با استفاده از روشهای نوین و مدرنی نظیر LID وBMP از رواناب موجود بهره جست. لذابا توجه به قرار داشتن ایران در زمره مناطق خشک جهان و نقش حیاتی آب به عنوان مهمترین عامل توسعه در حال حاضر و آینده، ضرورت مدیریت جامع منابع آب با نگرش کمی وکیفی روز به روز بیشتر احسلس می شود دراین مقاله نیز سعی شده است که با ارائه راهکارهایی مناسب مدیریتی(ترانشه نفوذ، روکش نفوذپذبر، بام سبز، جوی باغچه ها، سیستم زیست نگه داشت، چاهک های نفوذ آب باران و مخازن ذخیره آبو ...) بتوان از رواناب ایجاد شده در شهرها به طور قابل ملاحظهای بهره برد.

رواناب شهری، توسعه شهری، LID ، BMP