محمدعلی آهنگرنوکلایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
بیتا آیتی - دانشیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
حسین گنجی دوست - استاد دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
مهدی توفیقی - فارغ التحصیل کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

هنگامیکه یک مولکول آب گریز در محیط وجود داشته باشد، مولکولهای آلاینده به جسمی متصل می شوند که از لحاظ شیمیایی بیشترین شباهت را به آنها داشته باشد. به همین علت پلیمرها که بسیار به مولکوهای مواد آلاینده شباهت دارند مناسبترین شیوه جداسازی این نوع آلاینده های آلی از آب و خاک به شمار می روند. از طرفی مولکول های دراز این مواد می توانند مولکولهای مواد آلاینده را به دام انداخته و فرایند تصفیه را انجام دهند. هر چند انواع پلیمر ها اعم از پلیمرهای طبیعی و مصنوعی در مکانیزم های خود تفاوت هایی با هم دارند اما هر دو می توانند به مقدار بسیار قابل توجه ای غلظت آلاینده های موجود در آب را کاهش دهند؛ و حتی به پاکسازی منابع آبی از وجود مواد آلاینده نفتی نیز کمک نمایند. قدرت چسبندگی پلیمیرها نیز به مواد آلاینده این امکان را به آنها می دهد تا با برقراری اتصال به مولکول های مواد آلاینده با مکانیز های خاصی مانند فرایند جداسازی از غلظت محلول آنها بکاهند. در این تحقیق سعی شده است که پس از معرفی کامل انواع پلیمرهاب طبیعی و مصنوعی، کاربرد هریک از آنها در تصفیه آب شرح داده شود و در پایان نیز چالشهای پیش رو در استفاده از پلیمرها برای تصفیه آب بررسی شده و نتیجه گیری لازم ارائه شده است.

آلاینده، پلیمر طبیعی، پلیمر مصنوعی، تصفیه آب، جداسازی، فرایند های شیمیایی