سارا مثنوی خوان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
احمد لندی
سعید حجتی

یکی از روش های کم هزینه و با کارایی بالا برای حذف فلزات سنگین از محیط های آبی آلوده به فلزات سنگین، استفاده از جاذب های با ظرفیت تبادل کاتیونی و سطح ویژه بالا از جمله زئولیت و سپیولیت می باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه کارایی کانی های سپیولیت و زئولیت در جذب کبالت از محلول های آبی در pH های متفاوت بود. بدین منظور میزان 2گرم از هر کدام از کانی ها با غلظت های مختلف کبالت (0، 50، 100 و 200 ppm) مخلوط شدند و ایزوترم های جذب با تغییر میزان pH محلول های مذکور بدست آمد. نتایج نشان دادند که میزان جذب در کانی زئولیت در هر دو pH ،بیشتر از کانی سپیولیت بود که دلیل آن را می توان به ظرفیت تبادل کاتیونی بالای کانی زئولیت نسبت داد. علاوه بر این میزان جذب کبالت در هر دو کانی در pH 5/5 بسیار بیشتر از pH 5/4 بود به طوری که در کانی سپیولیت با افزایش pH میزان Kf که معیاری از ظرقیت جذب می باشد از 33/42 به 43/58 لیتر بر کیلوگرم و در کانی زئولیت از 2/47 به 19/65 لیتر بر کیلوگرم افزایش یافت. همچنین نتایج نشان داد که در هر دو کانی و هر دو pH با افزایش غلظت کبالت، میزان جذب افزایش یافت. به طور کلی بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد استفاده از کانی زئولیت در مقایسه با سپیولیت برای جذب کبالت از محلول های آبی در شرایط مورد مطالعه مناسب تر است. نتایج حاصل از آزمایشات جذب بخوبی با معادله فروندلیچ برازش یافتند (حداقل و حداکثر r2به ترتیب 95/0 و 99/0).

کبالت، محلول آبی، سپیولیت و زئولیت، جذب سطحی