مطالعه سنگ های حفره دار توسط تزریق جیوه با دی ثابت

روش های فشار ثابت برای تعیین فشار موئینه توسط تزریق جیوه استفاده می شوند (روش پورسل) ولی با این وجود ، این روش ها همیشه وجود حفرات را آشکار نمی کنند. عملاً ، هنگامی که از مکانیسم بازیافت رانش مخلوط نشدنی استفاده می شود ، دانستن درجه تخلخل حفرات بسیار مهم است. این مقاله ، یک روش اتوماتیک برای اندازه گیری اندازه شعاع گلوگاه و توزیع مناسبی از حجم منافذ ناشی از حفرات را بیان می کند . این روش شامل تزریق جیوه با دبی ثابت به داخل نمونه سنگ می باشد. فشار و حجم های تزریق شده به طور همزمان ثبت شده و داده ها به صورت عددی پردازش می شوند. دبی تزریق به دلیل افت فشار ناشی از ورود به داخل سنگ باید به اندازه کافی آرام باشد تا در برابر تغییرات فشار موئینه ایجاد شده در گلوگاه های در حال جریان سنگ قابل چشم پوشی باشد. قبل از رسیدن به منفذ ، فشار جهت عبور از گلوگاه تخلخل به میزانی که برای سطح آزاد جیوه کافی باشد ، افزایش می یابد. هنگامی که جیوه به منفذ می رسد ، قطر تقعر آن بزرگتر می شود و فشار براساس قانون لاپلاس کاهش می یابد . سپس حفره پر می شود و فشار به مقدار اولیه خود باز می گردد. اختلاف بین حجم تزریق شده (درست قبل از افت فشار و پس از اینکه فشار به مقدار اولیه خود باز می گردد) به داخل هر منفذ یا گروهی از منافذی که توسط شعاع گلوگاه کنترل می شوند ، تعیین می شود. به این ترتیب اختلاف بین هر دو اشباع کل و شعاع گلوگاه تعیین نمود. در این مقاله به شرح روش انجام شده می پردازیم و اهمیت نسبی میزان فشار (فشار موئینه و افت فشار ) به کار رفته بیان می شود. سپس روش تفسیر منحنی ها و نتایج به دست آمده به همراه نمونه های مختلف ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

تزریق جیوه با دبی ثابت ، سنگ های حفره دار ، شعاع گلوگاه