فرید قاسمی گرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ، پردیس فارابی دانشگاه تهران

انسان همواره در طول تاریخ سعی می نماید به منظور ایجاد سرپناهی امن برا ی سکونت، آنرا با محیط پیرامون خودهماهنگ سازد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد کند و در حقیقت شرایط جغرافیایی، اقلیمی نیزدر شکل گیری این فضای زیست دخالت مستقسمی دارد. در ایران به علت دارا بودن، چهار اقلیم متفاوت گرم و مرطوب، گرم و خشک، معتدل و مرطوب و سرد، معماریهای متفاوتی (به ویژه در طراحی مسکن بومی) هماهنگ بااقلیم بوجود آمده در چنین فضاهای ساخته شدهای، بکارگیری مصالح بومی که کمترین تأثیر نامطلوب بر محیط را دارند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با استفاده از مصالح محلی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوامبناها گردیدهاند. از این رو در این مبحث، سعی بر آن است تا بتوانیم معماری بومی ایران را در اقلیم های متفاوت باتوجه به ایجاد فضاهای اقلیمی و صرفه جویی در مصرف انرژی بررسی نموده و معایب معماری جدید را از نظر مواردی طراحی نامناسب بنا، عدم صرفه جویی در مصرف انرژی و تخریب محیط به صورت اجمالی مورد ارزیابی قرار دهیم.بدیهی است هر پژوهش علمی نیاز به یک روش تحقیق متناسب با موضوع خود دارد . انتخاب روش تحقیق مناسب و تداوم آن در تمامی فرآیند و مسیر پژوهش از اصول راهبردی یک تحقیق علمی است. روش مواج هه با مسئله و پژوهش در ارتباط تنگاتنگ و دوسویه با ساختار و ماهیت تحقیق است . از همین رو برای ایجاد شالوده ای انسجام بخش به اینتحقیق ، روش کیفی انتخاب و در طول پروسه پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است. برای بدست آوردن نتایج مطلوب در این مقاله و ارائه پاسخ ب ه سوالات تحقیق از روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای اعم از کتاب ، مقالات ، سایت های اینترنتی و نمونه های موردی از گونه های مختلف مسکن استفاده شده است

معماری سنتی ایران ، پایداری ، فضاهای اقلیمی ،خانه های سنتی