عطا غفاری گیلانده - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه محقق اردبیلی- اردبیل
محمدحسن یزدانی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی-اردبیل
گیتی شکوری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی-اردبیل
آمنه علی بخشی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی-اردبیل

گسترش ناهمگون شهرها در سالهای اخیر معلول تکامل فضایی مکانهای جغرافیایی ( نظیر شهر و روستا ) و متأثر ازمسایل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و به ویژه جغرافیایی میباشد. شهر ارومیه نیز به تبع سایر شهرهای بزرگ کشور، درسالهای اخیر رشد شتابان و لجام گسیختهای داشته است. روش تحقیق در پژوهش حاضر تحلیل- توصیفی بوده و با بهرهگیری از مدل هلدرن به تحلیل چگونگی گسترش این شهر پرداخته شده است. بررسی داده ها نشان می دهد کهشهر ارومیه تا سال 1370 ، به صورت فشرده رشد کرده اما از این سال به بعد رشد بدقواره شهری ( اسپرال) رخ نموده که میزان آن براساس این مدل 63 درصد بوده است. با توجه به پیامدهای نامطلوب رشد پراکنده، در راستای دستیابی به توسعهی پایدار و شکل پایدار شهری به نظر می رسد روش تبدیل شهر تک مرکزی به چند مرکزی بر پایهی متراکم - سازی و افزونسازی فعالیت ها در مراکز فرعی، بهترین الگو برای گسترش فضایی شهر ارومیه در آینده باشد

گسترش شهر، مهاجرت، مدل هلدرن، الگوی توسعه شهری، شهر ارومیه