بررسی عناصر تزئینی معماری ایلخانی در بناهای آذر بایجان

دوره ایلخانان مغول یکی از ادو ار مهم و سرنوشت ساز تاریخ ایران محسوب می شود و بسیاری از نوآوری های هنرومعماری که در دوره صفوی پدیدارگشت، پیامد تحولاتی بود که در زمان تاسیس سلسله ایلخانی با اتکا به پیشینهباعظمت ایرانیان به منصه ظهور رسید آذربایجان نیز در این دوره یکی از مراکز توانمند در عرصه های گوناگون هنر اسلامی گردید. معماری، نقاشی، نگارگری، گچبری ،کاشیکاری و سایر هنرهای ایرانی و اسلامی دردوره ایلخانی رواج داشته و این دوره را در پایتخت های ایلخانیان همچون تبریز،مراغه و سلطانیه می توان نمودی از بازتاب هنر ایرانی - اسلامی درپهنه سرزمین ایران دانست. دردوره ایلخانی روند هنر گچ بری به سر حد کمال مطلوب رسید. .با پذیرش دین اسلام توسط حکمرانان ایلخانی، احداث بنا های مذهبی وغیر مذهبی ، کاشی کاری دوباره رواج یافت . ازجمله این کاشیها ،کاشیهای زرین فام می باشند که تولید این نوع کاشیها نشان از اوج ترقی وپیشرفت ایرانیان در زمینه لعاب بوده و تحول چشمگیری در سفالگری پدیدآورده است .متاسفانه زلزله های مکرر تبریز و عدم آگاهی از ارزشهای این بناها و دستور تخریب آنها توسط برخی پادشاهان ایرانی و غیر ایرانی باعث گردید که در حال حاضر اثر چندانی از این بناهای عظیم درآذربایجان باقی نمانده است

کلیدواژه ها:

ایلخانی ، عناصر تزئینی ، آذربایجان ، معماری ، گچ بری ،