اصول و معیارهای طراحی فضاهای معماری بر مبنای یافته های علوم مغز و اعصاب

معماری فضای پیرامون انسان همواره می تواند به عنوان تامین کننده نیازهای طبیعی، روحی ، روانی و اجتماعی افرادتلقی گردد.این مطلوب مقدور نمی گردد مگر با انتخاب روشهای مناسبی برای طراحی فضاها و شناخت و بررسی عواملتاثیرگذار بر آسایش انسان ها.اما تا زمانی که انسان و سیستم ادراک و احساسات و نیازهای فیزیولوژیکی او را نشناسیم نمی توانیم برای رفع نیازهای او گامی برداریم.آکادمی علوم مغز و اعصاب و معماری انفارک تلاش دارد که با استفاده ازواکنش های مغز پاسخی برای رفتارهای انسان در مقابل ساخته های بشر بیابد. دلیل آنکه آکادمی،علم مغز و اعصاب راانتخاب کرده است این است که سیستم های ادراک و احساس ما ریشه در مغز دارد و بدن تنها به عنوان شالوده ای برای فهم رفتار خدمت می کند.در این راه علم اعصاب می تواند وسیله ای را برای خواندن زبان میان تجربه بشر و طراحی محیط فراهم آورد. تحقیقات اخیر علم مغز و اعصاب اشاره به آن دارد که شکل پذیری مغز مستقیما توسط محیط تاثیر می پذیرد.در نتیجه تمام فرآیندهای پیچیده مغز مانند: احساسات، ادراک، توجه و آگاهی در تقابل با محیط پویا می شوند.بنابر این هر تجربه ای از معماری حسی چندگانه است از:کیفیت مکان،فضا و مقیاس آن که به صورت مساوی توسط چشم، گوش، بینی، پوست، زبان،اسکلت و ماهیچه ادراک می شود.در این مقاله سعی می شود با ارائه معیارهایی جهت طراحی فضاهای معماری مبتنی بر یافته های محققان مغز و اعصاب بتوان گامی در جهت فهم بیشتر رابطه میان شخص و محیط ساخته شده برداشت

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، علم مغز و اعصاب ، محیط ساخته شده ، ادراک محیط