آمنه اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد تولیدات گیاهی گرایش باغبانی دانشگاه غیرانتفاعی بهاران گرگان
کمال قاسمی بزدی - عضو هیات علمی موسسه تحقیقات پنبه کشور، گرگان
عادل اسدزاده - عضو هیات علمی دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی، پردیس ابوریحان، ورامین

پژوهش حاضر در سال 1393 به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور تیمار کودی و زمان یادداشت برداری در 3 تکرار بر روی رقم سوپرچف گوجه فرنگی در منطقه ورامین انجام شد تا اثر این فاکتورها بر وضعیت گلدهی و میوه دهی گوجه فرنگی بررسی شود. براساس نتایج تجزیه واریانس، از نظر زمان یادداشت برداری، کلیه صفات مورد بررسی با یکدیگر اختلاف معنیدار نشان دادند و نوع رژیم تغذیهای گیاه نیز اثر معنیداری بر تعداد میوه در کرت داشت. همزمان با رشد بوته ها تعداد گلها افزایش یافت و در یادداشت سوم به بیشترین مقدار رسید و سپس با افزایش تعداد میوه ها، تعداد گلهای هر بوته کاهش یافت، اما در مورد میوه روند صعودی ادامه یافت بهطوری که بیشترین میوه در هر کرت با 232 عدد مربوط به یادداشت چهارم بود. استفاده از ورمی کمپوست، با 87/4 درصد، بیشترین تعداد بوته گلدار را در کرت داشت، درحالی که تیمار کودهای شیمیایی به همراه لیگنوگومات دارای کمترین تعداد بوته گلدار در هر کرت بود. لذا ورمی کمپوست توانست با سرعت بخشیدن به شروع گلدهی، تعداد گل بیشتری داشته باشد. بیشترین تعداد میوه در اوایل دوره تشکیل آن، با 146/5 عدد در هر کرت مربوط به کود حیوانی بود. تیمارهای ورمی کمپوست، زئولیت و بدون کود نیز با حدود 139 عدد، تعداد میوه بالایی داشتند. با توجه به اینکه این تیمارها توانستند بیشترین تعداد میوه را در مراحل ابتدایی دوره تشکیل آنها داشته باشند، ممکن است بتوانند شروع تشکیل و رسیدگی میوه را جلو اندازند و باعث زودرسی در گوجه فرنگی شوند.

زئولیت، کود شیمیایی، گلدهی، میوه دهی، ورمی کمپوست