بررسی واکنش متفاوت اکوتیپ های کرانه ای زیره سبز در پاسخ به ریکاوری بعد از تنش خشکی

زیره سبز مهمترین گیاه دارویی کشور بصورت دیم در مناطق خشک و نیم خشک کشت می گردد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات فیزیولوژیکی دو اکوتیپ کرانهای جمع آوری شده از دو منطقه متفاوت آب و هوایی در مواجه با استرس اسمزی و آبیاری مجدد بعد از آن، در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار میباشد. دو صفت محتوای آب نسبی و نشت یونی 7 روز بعد از مواجه با تنش خشکی و 2 روز بعد از آبیاری مجدد مورد اندازه گیری قرار گرفت. پارامتر های رشدی تفاوت معنی داری را در رفتار دو اکوتیپ در مواجه با تنش و ریکاوری نشان دادند. تنش باعث کاهش محتوای آب نسبی شد در حالیکه نشت یونی افزایش یافت. اکوتیپ اردکان (متعلق به آب و هوای گرم و خشک) به دلیل سازگاری بیشتر با خشکی در مقایسه با اکوتیپ سپیدان(متعلق به اقلیم با آب و هوای سرد) تغییرات کمتری را نشان داد. نتایج نشان می دهد که علیرغم تنش سنگین قطع آبیاری به مدت 7 روز در مرحله گیاهچه، این گیاه پتانسیل بالایی برای ریکاوری دارد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، ریکاوری ، زیره سبز