مدیریت تعارض در آموزش و پرورش

ما از دورانی تقریباً با ثبات به زمانی وارد شده ایم که تغییرات آن سریع و در عین حال مبهم است.این تغییرات سریع و روز افزون در حوزه های علوم وتکنولوژی موجب شده است که سازمانها، امروز از پیچیدگی ساختار و رفتاری بیشتری برخوردار گردند و در نتیجه مدیریت بر سازمان های نوین با تفکرسنتی مدیران امکان پذیر نخواهد بود. همچنین وجود افراد مختلف با ویژگی های شخصیتی ،نیازها،باورها و انتظارات متفاوت،بروز تعارض را در سازمانها و از جمله مدارس اجتناب ناپذیر کرده است.شیوه حل تعارض مدیران می تواند تأثیرات شگرفی بر عملکرد سازمان بر جای گذارد .عملکرد نامناسبمدیران در رویارویی با تعارضها می تواند بازدهی آموزشی را کاهش دهد.در مواقعی که مدیران آموزشی ،استفاده از شیوه ها و سبک های مدیریتتعارض را به گونه ای اثربخش ،دیده اند در نتیجه بازدهی کارکنان در حیطه های مختلف آموزشی افزایش یافته و می توان شاهد توسعه توانمندیهای دبیران و معلمان در محورهای نیازسنجی،برنامه ریزی، اجرا و ارزشیابی آموزشی بود (فتحی و اجارگاه. 1382، ص 77.) هدف ما این است که در این مقاله علاوه بر ارائه ی تعاریف و دیدگاه های صاحب نظران در رابطه با مفاهیم مدیریت،مدیریت آموزشی، تعارض و مدیریت تعارض ، جایگاه تعارض در مدیریت آموزشی را نیز مورد بررسی قرار دهیم.ابعاد وانواع تعارضات سازمانی را برشمرده و آنها را تقسیم بندی می کنیم. نظریه ها و رویکردهای مختلف درباره مدیریت تعارض را شرح می دهیم. به انواع نگرش ها نسبت به تعارضات سازمانی اشاره می کنیم و در پایان به مبحث مدیریت تعارض و استراتژی ایجاد تعارض سازنده در سازمان می پردازیم.

کلیدواژه ها:

مدیریت تعارض ، مدیریت آموزشی ، استراتژی ، تعارض سازنده ، ابعاد تعارض