امین ذرتی پور - استادیار گروه مهندسی مرتع و آبخیزداری، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

خشکسالی و بیابان زایی رابطه بسیار نزدیکی با هم داشته؛ بطوریکه خشکسالی به صورت یک بخش اجتناب ناپذیر از اقلیم، درمناطق خشک ونیمه خشک جهان پدیدهای برگشت ناپذیر است. که با تداوم خشکی های دائمی و مکرر ممکن است سبب خسارت برگشت ناپذیری به سیستم اکولوژیکی شکننده شوند و توسعه بیابانها می گردد؛ حتی اگر بارش نرمال قبلی به محیط بازگردد، چنین وضعی با فعالیتهای انسانی و توسعه شهرها بدتر می شود )بویژه در مناطق گرم و خشک کشور(. بطور کلی توسعه بیابان یک مقوله ملی، فرابخشی و بین المللی است و مهار و کنترل این پدیده تنها در حیطه وظایف یک سازمان یا یک وزارتخانه و گاهی اوقات حتی یک کشور نمی گنجد. بنابراین برای مقابله با این مخاطره طبیعی، جهت نیل به توسعه پایدار در منابع طبیعی، تصویب طرحهای ملی در راستای مقابله با پدیده بیابانزایی و نیز طرحهای مشارکت مردمی و توسعه کمربند سبز در کاهش اثرات گردوغبار در کانونهای اصلی و بحرانی آن پیشنهاد می شود

خشکسالی ، بیابانزایی ، گردو غبار ، توسعه پایدار در منابع طبیعی