ژیلا رستم پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه ،گروه زیست شناسی ،ارومیه ،ایران
علی تکونی فرد - موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور،مرکز تحقیقات آرتمیای کشور،بخش -بیوتکنولوژی وفرآوری آرتمیا، ارومیه، ایران
مهران نصیری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه ، گروه پاتوبیولوژی، ارومیه ، ایران

در این پژوهش تغییرات کیفیت شیمیایی فیله دمی شاه میگوی دراز آب شیرین درطول نگهداری در شرایط انجماد بررسی شد . نمونه ها پس ازصید،آماده یازی،پویت کنی در شرایط مجاورت هوا بسته بندی ودردمای -81 درجه سانتیگراد فریزر نگهداری شدند . آزمون های کیفی درزمان های صفر و هر ماه یکبار به مدت 6 ماه را یک تیمار و سه تکراربرای هر دوره آزمون بر روی فیله های منجمد انجام شد.نتایج نشان دادندکه درپایان شش ماه نگهداری درسردخانه میزان )میانگین ±خطای استاندارد( تیوباربیتوریک اسید TBARS از0/005±0/05به 0/25±1/45میلی گرم مالون دی آلدئید برکیلوگرم میزان پراکسیدpv ازصفربه 0/30±2/2میلی اکی والان اکسیژن در کیلوگرم چربی ماهی ؛ مجموع بازهای نیتروژنی فرار TVB-N از0/05±11/25به 1/40±26/6میلی گرم در100گرم گوشت رسید که علیرغم اختلاف معنی داربایکدیگر p>0/05درمحدوده قابل قبول برای مصرف بودند میزان ph تاپایان ماه پنجم 0/25±6/2تغییرات معنی داری نداشت p<0/05 ولی این میزان ازماه ششم 0/55±6/57بطور معنی داری افزایش یافت p>0/05 مقایسه درون گروهی پارامترهای مذکورطی دوره آزمون را یکدیگراختلاف معنی داری را نشان دادند P>0/05

شاه میگوی درازآب شیرین، فساد، شیمیایی،کیفیت، انجماد