آبخیزداری همگام با دانش بومی به منظور تامین نیازهای غذایی(مطالعه موردی:شهرستان شاهین دژ)

درکشورماکاربرددانش بومی ازدیرباز توسط ساکنین حوضه های آبخیز مورداستفاده بوده است به گونه ای که نقش این روشها درحفاظت ازمنابع آب و خاک غیرقابل انکار می باشددراین تحقیق تلاش براین بوده تا ازطریق روشهای تحقیق کیفی و مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و جستجودرمنابع ضمن بیان اهمیت دانش بومی و جایگاه آن درکاهش مخاطرات بلایای طبیعی درحوضه های آبخیز وهمچنین درمشارکت برای سازمان دادن طرح های آبخیزداری برای حفاظت منابع آب و خاک که خود منبعی غنی ازتامین نیازهای غذایی انسانها می باشد مدل توسعه دانشبومی به عنوان رهیافتی نو درتوسعه مدیریتی حوضه های ابخیز ارایه گردد نتایج نشان دادهکه دربکارگیری این اهداف و عملکردها سبب کاهش مخاطرات بلایای طبیعی درحوضه های آبخیز و ایجادهمبستگی لازم برای پیشبرد اهداف توسعه پایداردرمنابع طبیعی خواهد شد

کلیدواژه ها:

آبخیزداری ، توسعه پایدار ، دانش بومی ، مشارکت ، نیازهای غذایی