سیدمصطفی کازرونی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شیراز

با تشدید بحران هسته ای ایران از سال 2006 به بعد، به تدریج تمامی بخش های کلیدی جمهوری اسلامی ایران در معرض تحریم های فلج کننده شورای امنیت سازمان ملل متحد قارر گرفتند. یکی از این بخش ها، صنایع نظامی و تسلیحاتی جمهوری اسلامی ایران بود که نخستین بار در جریان قطعنامه 1737 شورای امنیت ملل متحد تحت تحریم قرار گرفت. با این حال، از شش قطعنامه شورای امنیت علیه ایران تنها 3 قطعنامه 1747، 1737 و 1925 به تحریم های تسلیحاتی به صورت مستقیم پرداخته اند. در تحقیق حاضر به دنبال آن هستیم که نخست قطنامه های شورای امنیت علیه تحریم تسلیحاتی ایران را بررسی نموده و سپس آثار مثبت و تخلفاتی ناشی از این تحریم ها را مورد بررسی قرار دهیم. ضمن آنکه به بررسی تطبیقی تحریم تسلیحاتی شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی ایران با عراق و کره شمالی خواهیم پرداخت و در پایان نیز چالش ها و خلاء ها همراه با راه حل را در قبال رژیم تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت مطرح می نماییم. نتیجه تحقیق حاضر آن است که تحریم تسلیحاتی شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی ایران نه تنها م نجر به عقب گشت صنایع نظامی و تسلیحاتی جمهوری اسلامی ایران نگشته بلکه به علت تحریم بودن از ابتدای انقلاب اسلامی، کمترین بخش آسیب یدیده ناشی از تحریم ها بوده ضمن آنکه صادرات تسلیحاتی ج.ا.ایران پس از اعمال رژیم تحریم های تسلیحاتی افزایش یافته و به اقتصاد نیروهای مسلح ایران کمک شایانی نموه است.

تحریم ، تسلیحات، ج.ا.ایران، شورای امنیت