سعیده محمودی ورنامخواستی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی،
سمیرا اصغری پور - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ایران

با توجه به عدم تطابق طراحی بناهای اداری- فرهنگی از قبیل دفتر روزنامه با نیازهای کاربران و همچنین اهمیت انتشار روزنامه در ارتقا سطح فرهنگی جامعه و اطلاع رسانی به مردم و بی توجهی به طراحی فضاهای داخلی اختصاص یافته به این نوع کاربری در کشورمان ایران بالاخص شهر اصفهان، ضرورت طراحی داخلی چنین بناهایی که القا کننده ی حس جنبش و فعالیت کاری و ایجاد شوق و حضور در محیط کار باشد احساس می شود. و با توجه به ماهیت و شرایط کاری موجود در دفاتر روزنامه، ارتباط تنگاتنگ کارکنان بخش های مختلف بایکدیگر و همچنین گذراندن بخش اعظمی از ساعات شبانه روز کارکنان در این گونه فضاها لزوم فضاهایی جهت گردهمایی، تبادل اطلاعات،استراحت و سرگرمی و غیره احساس می شود. برای ایجاد چنین فضاهایی در این مقاله طراحی داخلی به روش پلان آزاد با درنظر گرفتن تغییر پذیری بر اساس نیاز کاربران و همچنین فرهنگ سازی در استفاده از این چنین فضاهای مشترک ، البته با درنظر داشتن فضاهای خصوصی هر کارمند یشنهاد شده است. استفاده از پلان آزاد در محیط های اداری در سال 1950 آغاز گردید که در ابتدا مخالفان و منتقدان زیادی داشت اما به تدریج و با گذر زمان مزایای استفاده از این نوع طراحی برای فضاهای اداری روشن گردید و این نوع پلان به عنوان یک راهکار مناسب جهت طراحی فضاهای اداری شناخته شد. طراحی داخلی به روش پیشنهاد شده (گلان آزاد) فضاهای باز، بزرگ و یکچارچه ای را در اختیار طراح داخلی جهت طراحی مطابق با نیاز کاربران، استانداردهای فضاهای اداری و همچنینایجاد ارتباط بصری و سیالیت فضایی بر اساس نوع فعالیت کاری کارکنان، در دفاتر روزنامه قرار می دهد.

تغییر پذیری، پلان آزاد، سیالیت فضایی، فرهنگ