حسین حاتمی نژاد - استادیار دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
محمدعلی جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
آرزو عابدینی راد - کارشناس ارشد جغرافیا برنامه ریزی روستایی دانشگاه خوارزمی

ازدیاد جمعیت شهری، افزایش نرخ تولید و مصرف و رابطه مستقیم آنها با تولید انواع زباله، بحران های زیست محیطی را رقم زده اند که نظام مدیریت شهری با تشویق مردم به مشارکت در فرآیند توسعه سعی در رفع و کاهش زیان های ناشی از این بحران ها دارد. سازمان مدیریت پسماند بعنوان بخشی از این نظام با هدف توسعه سیستم معتبر در مدیریت پسماند شهری با استفاده از مشارکت های اجتماعی ایجاد شده و در جهت ارتقاء سلامت و بهداشت عمومی در چارچوب قوانین و مقررات طرح جامع مدیریت پسماند شهر تهران به کاهش میزان تولید، تفکیک در مبدأ، بازیافت مواد قابل استفاده، پردازش، امحاء و دفع بهداشتی پسماند و... مبادرت می ورزد. این پژوهش توسعه ای که با روش توصیفی تحلیلی و ابزار بررسی های اسنادی و پیمایشی در منطقه 20 شهرداری کلانشهر تهران انجام شده بر آن است تا میزان رضایت شهروندان از سازمان مذکور و همچنین میزان رضایت سازمانمدیریت پسماند شهری از شهروندان را مورد بررسی قرار دهد. و در چارچوب نظریات توسعه پایدار شهری به این سوال پاسخ گوید که سازمان مدیریت پسماند شهری تا چه اندازه حقوق شهروندان را محقق ساخته است؟ نتایج نشان می دهد که تبلیغات رسانه ای عامل شناخت شهروندان نسبت به حقوق سازمان مدیریت پسماند است درحالیکه سازمان مذکور نسبت به مشارکت آنها بی توجه بوده حقوق متقابل شهروندان را در سطوح گوناگون آموزشی، پژوهشی، نهادینه سازی و اطلاع رسانی نادیده گرفته است. در نهایتپیشنهاداتی جهت بهبود شرایط ارائه گردیده است.

مدیریت پسماند، پسماند شهری، حقوق شهروندی، منطقه 20 شهرداری تهران