بررسی کارایی GPS و سیستم های آکوستیکی در شناسایی و مدیریت مخاطرات سونامی در سواحل دریای عمان

یکی از موضوعات محوری مخاطرات محیطی، کاهش آسیب پذیری مناطق ساحلی نسبت به مخاطرات طبیعی و مصنوعی است. مخاطرات سونامی بر اثر حرکات تکتونیکی گسل های بزرگ در بستر دریاهای عمیق و اقیانوس ها در اثر رخداد زمین لرزه های بزرگ در مناطق فرورانش به وجود می آیند. در این راستا، استان سیستان و بلوچستان و سواحل دریای عمان از جمله مناطقی است که با این پدیده ی نوظهور به ویژه در بنادر مهمی چون چابهار روبرو است و ضروی است با تحلیل نتایج حاصل از پردازش داده های GPS و زلزله شناسی و در نهایت تصمیم گیری های سنجیده بتوانیم از خسارات احتمالی جلوگیری کنیم. از آنجاییکه اکثر زمین لرزه های بزرگ در مناطق فرورانش در زیر دریا رخ می دهند در نتیجه تحلیل داده های تغییر شکل پوستهای در بستر دریا نقش بسزایی جهت درک ماهیت فرآیند جابهجاییهای تکتونیکی و در چنین مرزهایی ایفا میکنند. سیستم های آکوستیکی با تلفیق GPS توسعه ی بسیاری یافته اند و دارای دو مولفه ی اساسی تعیین موقعیت سطحی و فاصله یابی دقیق آکوستیکی بین ایستگاه های سطحی و زیرسطحی می باشند. با شناسایی و تحلیل وقوع مخاطرات سونامی در سواحل دریای عمان مبتنی بر فناوری های GPS و سیستمهای آکوستیکی ، علاوه بر آزمودن کارایی این تکنولوژی ها، راهکارهای مدیریتی این پدیده را مورد مطالعه قرار دهد.

کلیدواژه ها:

مخاطرات سونامی ، نواحی فرورانش ، GPS ، سیستم های آکوستیکی ، دریای عمان