ارزیابی نقش عوامل ژئومورفولوژیک در جهات توسعه شهر و پهنه بندی آن با استفاده از منطق فازی (مورد مطالعه: شهر کوهدشت)

مکانیابی شهرها، انتخاب محورهای توسعه آتی شهر، جایگزینی واحدهای صنعتی، خدماتی و مسکونی با شناخت وسیع واحدهای ژئومورفولوژی و شرایط پدولوژیکی و حتی اقلیمی در رابطه است. زیرا که استقرار شهر و فعالیت های وابسته آن در پهنه های فضایی که از نظر زمین ساخت و سازندهای سطحی مورد بررسی قرار نگرفته باشد دور از مناطق جغرافیایی است. هدف از این تحقیق، ارزیابی نقش عوامل ژئومورفولوژیک در جهات توسعه شهر کوهدشت و پهنه بندی آن است. بدین ترتیب از مدل منطق فازی در محیط GIS استفاده شد. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد. نتایج تحقیق حاکی از این است که شهر کوهدشت در ادامه توسعه فیزیکی خود، با محدودیت های گسل (در بخش جنوبی شهر)، شیب، توپوگرافی، انواع فرایندها (هوازدگی، دامنه ای، جریانی و فرسایشی)، خطرات ناشی از گسل (تخریب سدها، آب های زیرزمینی، تأسیسات و ...) و در نتیجه اثرات مخاطرات محیطی بر روی سازه های انسانی و افزایش هزینه های ساخت و ساز ناشی از این مخاطرات مواجه است، به استثنای اراضی واقع در شرق و غرب (مناسب ترین مکان ها برای توسعه فیزیکی آتی)، دیگر جای برای توسعه فیزیکی شهر کوهدشت وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

عوامل ژئومورفولوژیک ، جهات توسعه شهر ، پهنه بندی ، منطق فازی ، کوهدشت